1
استادیار گروه علوم انسانی، دانشگاه فرهنگیان، تهران.
2
دبیر آموزش وپرورش ناحیه 1 شهرری
Abstract
وقوع تحولات گسترده در ابعاد سیاسی، اقتصادی، زیست محیطی و نظامی در جهان سبب شده است که آموزش علوم زمین از جمله آموزش جغرافیا و زمینشناسی از اهمیت والایی برای برنامهریزان و دانشآموزان برخوردار گردد. از آن‌جایی‌که «بازدیدهای میدانی» دانشآموزان را از فضای بسته و یکنواخت کلاس به طبیعت منتقل میکند و ضمن تعامل مستقیم دانشآموزان با پدیدههای طبیعی، مشارکت و پژوهش فعال دانشآموزان را در حین تدریس به‌همراه دارد؛ شیوۀ آموزشی بسیار جذاب و کارآمد محسوب میشود. در این شیوۀ آموزشی، چون دانشآموزان با راهنمایی معلم و آموختههای قبلی خود به مشاهدۀ مستقیم و تعامل بیواسطه با پدیدههای طبیعت میپردازند؛ بنابراین یادگیری آن نیز بسیار عمیقتر و دائمیتر است. پژوهش حاضر که با روش توصیفی- تحلیلی و با بهرهگیری از منابع مختلف کتابخانهای تدوین شده است، حاکی از آن است که اگر در آموزش جغرافیا و علوم زمین، بازدید میدانی با رعایت اصول علمی انجام شود، ضمن توسعۀ مهارتهای یاددهی- یادگیری و بهبود کیفیت تدریس، مشارکت فعال فراگیران را به دنبال داشته و با تحقق اهداف بلندمدت آموزشی، زمینۀ آموزش پایدار و کارآمد این رشته را به همراه خواهد داشت.
)