%0 Journal Article %T رویکرد نوین میان‌رشته‌ای در حوزه یادگیری و آموزش زبان عربی %J پویش در آموزش علوم انسانی %I دانشگاه فرهنگیان %Z 2717-2260 %A تقی زاده, هدایت الله %D 2019 %\ 06/22/2019 %V 5 %N 15 %P 71-84 %! رویکرد نوین میان‌رشته‌ای در حوزه یادگیری و آموزش زبان عربی %K آموزش زبان عربی %K یادگیری %K میان‌رشته‌ای %R %X امروزه با توجه به پیشرفت جوامع و رشد روزافزون دانش و علوم موجب گردیده که شیوه‌های آموزش سنتی محور دیگر جوابگوی یادگیرندگان نباشد. از اینرو روی آوردن به رویکردهای نوین آموزشی و تفکر میان رشته‌ای که طی آن مرزبندی میان حوزه‌های دانش کنارگذاشته و فرصت‌های یادگیری به شیوه‌های متفاوت با رویکردهای میان رشته-ای تنظیم می‌شود، ضروری به نظر می‌رسد. استفاده از روش‌های سنتی در آموزش زبان عربی و تخصص‌گرایی آن موجب شده است که فراگیران از ظرافت‌ها و قابلیت‌های آن باز بمانند و با چالش‌هایی در یادگیری روبرو شوند. بر این‌اساس، یکی از ضرورت‌های یاددهندگان، پرورش مهارت‌های میان‌رشته ای در زمینه آموزشی است. مقاله حاضر ضمن بررسی پیشینه و چیستی و چرایی میان-رشته‌ای، با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی می‌کوشد ضمن درهم آمیختن دو رویکرد نظری و کاربردی، آن‌را در آموزش زبان عربی مورد بررسی قرار دهد و نقاط ضعف و قوت آن را بیان کند. هدف مقاله ارتقای کیفیت یادگیری در آموزش زبان از خلال برنامه‌های میان‌رشته‌ای است و براین باور است که می‌توان از تخصص‌گرایی و تفکر میان‌رشته‌ای به عنوان راهبردی برای آموزش زبان عربی نام‌برد که تجارب کلیدی برای فراگیران در یادگیری فراهم می‌کند و به این نتیجه می‌رسد که میان‌رشته‌ای بر وحدت علوم در حوزه‌های مختلف تاکید می ورزد و در حوزه یادگیری و آموزش زبان عربی، محدودیت‌ها و کاستی‌های روش تخصصی‌گرایی را برطرف می‌کند، و می‌تواند امکانات پژوهشی جدیدی برای حوزه‌های آموزشی فراهم آورد. و در انتها ملاحظاتی که می‌بایست در آموزش زبان عربی مورد لحاظ قرارگیرد، در قالب پیشنهادات کاربردی ارائه می‌کند. %U https://humanities.cfu.ac.ir/article_1026_1226dc310780be880580ba41c5c64680.pdf